Terapia czaszkowo-krzyżowa (CST) to metoda manualna, której nazwa pochodzi od obszaru pracy terapeuty – pomiędzy czaszką a kością krzyżową. Opiera się na koncepcji, że wprawny terapeuta może palpacyjnie wyczuwać subtelny rytm płynu mózgowo-rdzeniowego, na który reagują struktury czaszki i całego ciała. Obecnie koncepcja palpacyjnego wyczuwania rytmu płynu mózgowo-rdzeniowego oraz jego związek z procesami samoregulacji nie jest jednoznacznie potwierdzona w badaniach naukowych. Należy jednak podkreślić, że nauka pozostaje dynamiczną dziedziną, a obserwacje kliniczne i doświadczenia pacjentów sugerują istotne, pozytywne oddziaływanie tej formy terapii.
Podczas sesji pacjent, ubrany w luźne ubranie, leży wygodnie na plecach. Terapeuta przykłada dłonie do wybranych obszarów ciała – m.in. miednicy, klatki piersiowej czy kości czaszki – pracując niezwykle delikatnym naciskiem, określanym jako „dotyk motyla”. Choć siła jest minimalna, reakcje mogą obejmować również bardziej odległe rejony ciała.
Metodę praktykują zarówno specjaliści zawodów medycznych, którzy opisują ją w kategoriach anatomii i fizjologii, jak i naturoterapeuci.
Jako osoba wykonująca zawód medyczny rekomenduję, aby m.in. w stanach po urazach czaszkowo-mózgowych, w przypadku schorzeń układu nerwowego oraz u kobiet w ciąży korzystać z terapii prowadzonej przez specjalistów z wykształceniem medycznym. W pozostałych sytuacjach, które nie wymagają specjalistycznej wiedzy medycznej, terapia może być również prowadzona przez naturoterapeutów.
Dysfunkcje organów wewnętrznych
Objawy przewlekłego napięcia
Wsparcie emocjonalne i behawioralne
Inne stany
